fazowe
Encyklopedia PWN
prędkość przemieszczania się paczki falowej powstałej w wyniku nałożenia się fal o zbliżonych długościach, np. huku, dudnień, sygnałów świetlnych;
chemia
nauka przyrodnicza zajmująca się budową, właściwościami substancji, ich jakościowymi i ilościowymi przemianami, warunkami, w których te przemiany zachodzą i efektami energetycznymi oraz zjawiskami, głównie elektrycznymi, które im towarzyszą.
[gr. chēmeía ‘magia’],
Clapeyrona–Clausiusa równanie
równanie opisujące związek między ciśnieniem p i temperaturą bezwzględną T przemiany fazowej pierwszego rodzaju (np. parowania, topnienia, sublimacji): dp/dT = q/TΔv, gdzie q — ciepło przemiany fazowej, Δv — zmiana objętości właściwej układu podczas przemiany;
[r. klaperona klauzjusa],
Debye’a–Scherrera–Hulla metoda
jedna z metod krystalografii rentgenowskiej.
[m. debaja szerera hala],
austr. fizyk teoretyk;
st
zespół urządzeń do przewodowego przenoszenia energii elektr. na odległość (niekiedy znaczną) przy użyciu prądu przemiennego, najczęściej o częst. 50 Hz (linia prądu przemiennego) lub stałego albo wyprostowanego (linia prądu stałego).
